คนไทยกับคนลาวเป็นเพื่อนกัน คนไทยมีเรืออยู่ลำหนึ่ง วันหนึ่งเกิดน้ำท่วมคนลาวนั่งไปกับเรือของคนไทย โดยคนลาวนั่งอยู่หัวเรือคนไทยนั่งอยู่ท้ายเรือ และเป็นคนพายเรือไป เมื่อพายเรือไปได้สักพักหนึ่ง เรือก็รี่ตรงไปจะชนต้นไม้ คนลาวตกใจกลัวก็บอกว่า
"ซ้ายหน่อยๆ" คนไทยก็พายงัดเล็กน้อย เรือก็ไม่ชนต้นไม้ พายรอดไปได้
เมื่อพายต่อไปเรือก็รี่ตรงไปจะชนบ้าน คนลาวเห็นดังนั้นก็ตกใจ ร้องบอกว่า
"ขวาหน่อยๆ" คนไทยก็พายงัดเล็กน้อย เรือก็รอดไปได้โดยไม่ชนบ้าน
เจ้าคนลาวเลยเกิดสงสัยจึงถามเจ้าคนไทยว่า
"นี่เรือของแกทำด้วยอะไรนะถึงว่าง่ายอย่างนี้"
"ทำด้วยไม้ตะเคียนนะซิ" คนไทยตอบ คนลาวเมื่อกลับถึงบ้านก็บอกกับเมียว่า
"นี่น้องไม้ตะเคียนนี่ว่าง่ายจัง พี่อยากจะขุดเรือจากไม้ตะเคียนสักลำ ที่ข้างบ้านเรามีไม้ตะเคียนอยู่ต้นหนึ่งเดี่ยวพี่จะโค่นมาขุดทำเรือนะ"
เมียก็บอกว่า "มันจะทับบ้านพังนะพี่"
"ไม่ทับหรอก ไม้ตะเคียนมันว่าง่ายจะตาย" ฝ่ายผัวอธิบายสรรพคุณของต้นตะเคียน
ว่าแล้วคนลาวก็คว้าขวานไปฟันต้นตะเคียนทันที ฟันไปๆจวนจะขาดมันก็ค่อยๆเอนลงจะทับบ้าน คนลาวก็ยืนโบกมือร้องตะโกนไปว่า
"ซ้ายหน่อยๆ"
ต้นตะเคียนก็ล้มโครมลงทับหลังคาบ้านพังไปเรียบร้อย เจ้าคนลาวก็คิดบ่นในใจว่า
"เอ๊ะ! ต้นตะเคียนบ้านเรานี่ มันทำไมถึงดื้อจัง ไม่เหมือนต้นตะเคียนของคนไทยเลย ว่าง่ายแท้ๆ"
